NutriFood

Panel NutriFood sprawdza warianty 5 genów i pozwala na opracowanie spersonalizowanego planu żywieniowego i zaleceń z uwzględnieniem:

• genetycznych predyspozycji do celiakii
• wrażliwości na kofeinę
• nietolerancji fruktozy
• laktozy

Nietolerancja laktozy 

Nietolerancja laktozy (cukru wyst. w mleku i produktach mlecznych) polega na zaburzonym trawieniu i wchłanianiu laktozy. Powodem jest zmniejszona aktywność lub zanik enzymu – laktazy. Laktaza jest enzymem jelitowym o największej aktywności u noworodków i niemowląt, dla których głównym pokarmem jest mleko.
Przed ukończeniem 4-5 roku życia obserwuje się spadek syntezy laktazy nawet o 90%. Wyróżniamy pierwotną i wtórną nietolerancję laktozy. Pierwotna nietolerancja laktozy jest zależna od uwarunkowań genetycznych i pochodzenia etnicznego. Polega na zaniku aktywności laktazy wraz z wiekiem. Dotyka najczęściej młodzież i
osoby dorosłe. Wtórna (nabyta) nietolerancja laktozy ma charakter zwykle przejściowy.Towarzyszy chorobom przebiegającym z uszkodzeniem kosmków jelitowych - w przebiegu ostrych zakażeń żołądkowo-jelitowych lub w wyniku działania czynników jatrogennych (antybiotyki,kwas acetylosalicylowy, niesteroidowe leki przeciwzapalne, chemioterapeutyki, alkohol). Wtórny niedobór laktazy obserwowany jest również w przebiegu mukowiscydozy, choroby Leśniowskiego-Crohna, enteropatii cukrzycowej, rakowiaka i innych.

Nietolerancja fruktozy 

Fruktoza to cukier zawarty głównie w owocach, miodzie oraz produktach takich jak sacharoza i sorbitol. Wrodzona
nietolerancja fruktozy nazywana jest fruktozemią, spowodowana mutacją genu kodującego enzym rozkładający
fruktozę-aldolazę fruktozo-1,6-bisfosforanu.
Objawy: bóle brzucha, wymioty, ostre zaburzenia metaboliczne, z których najgroźniejsza jest hipoglikemia. Pierwsze objawy pojawiają się u niemowląt. Długotrwałe przyjmowanie fruktozy u osób z jej nietolerancją prowadzi do uszkodzenia nerek i wątroby oraz zahamowania wzrostu. Wczesna diagnostyka pozwala ustalić odpowiednią dietę i zachowanie dobrej formy.

Celiakia

Gluten jest białkiem znajdującym się głównie w pszenicy, lecz również w takich zbożach jak owies, jęczmień, żyto,
orkisz, pszenżyto. Celiakia jest genetycznie uwarunkowaną chorobą trzewną wywołaną brakiem swoistego enzymu aminoptydazy w jelicie cienkim, w efekcie czego gluten obecny w pożywieniu nie zostaje rozłożony do aminokwasów. Nierozłożone peptydy są silnie immunogenne, powodując zanik kosmków jelitowych (odpowiedzialnych za wchłanianie składników odżywczych) i pojawienie się objawów złego wchłaniania. Leczenie polega na całkowitym wyeliminowaniu z diety glutenu. Choroba objawia się biegunkami, wzdęciami, powiększeniem obwodu brzucha oraz małym przyrostem masy ciała. Szacuje się, że w Polsce na celiakię cierpi 1
na 100 osób. Choroba może ujawnić się w każdym wieku: u dzieci, nastolatków, podczas ciąży, w wyniku dużego stresu, po silnej infekcji czy operacji. Kobiety chorują dwukrotnie częściej niż mężczyźni. Ze względu na rodzaj i nasilenie objawów wyróżnia się trzy typy celiakii: pełnoobjawowa (klasyczna) – występuje częściej u dzieci, kobiet w ciąży, osób starszych. Często pozostaje nierozpoznana, a dolegliwości uznane błędnie za objawy np. zespołu jelita drażliwego, alergii pokarmowej lub stresu.

Objawy:
• bóle i wzdęcia brzucha
• biegunki tłuszczowe lub wodniste
• utrata masy ciała
• niski wzrost
• depresja
• anemia

skąpoobjawowa – ta postać choroby występuje najczęściej. Zmiany chorobowe ograniczone do błony śluzowej jelita cienkiego, zwykle brak objawów typowych dla formy jawnej.

Objawy:
• niewyjaśniona niedokrwistość z niedoboru żelaza
• podwyższony poziom cholesterolu
• afty, wrzodziejące zapalenie jamy ustnej
• zmęczenie
• uporczywe bóle głowy
• depresja
• wczesna osteoporoza, bóle kostne i stawowe
• problemy skórne
• nawykowe poronienia

ukryta (utajona) – prawidłowy obraz jelita oraz obecne we krwi charkterystyczne przeciwciała.
Badania naukowe wykazały, że w rozwoju choroby trzewnej największy udział mają allele II klasy układu HLA kodujące antygeny HLA-DQ2 lub HLA-DQ8. Jeśli u pacjenta nie są obecne te antygeny wówczas można wykluczyć praktycznie ryzyko celiakii. Z kolei obecność tych antygenów stwierdza się u 96% pacjentów chorych na celiakię. Antygeny te są odpowiedzialne za wywołanie nadmiernej odpowiedzi immunologicznej na gliadynę (rozpuszczalną w wodzie frakcję glutenu). Skutkiem takiego działania jest stan zapalny i uszkodzenia śluzówki jelita. U 90% pacjentów chorych na celiakię obecny jest haplotyp DQ2. Jego obecność wykazuje bardzo silny związek z chorobą trzewną. U 6% chorych na celiakię obecny jest haplotyp DQ8. Jego obecność wskazuje silny związek z celiakią.

Jeśli u pacjenta wykryty zostanie jeden z dwóch powyższych alleli oznacza to, że jest on nosicielem genu, który predysponuje do rozwoju celiakii.

Wrażliwość na kofeinę

Metabolizm kofeiny wymiernie wpływa na ciśnienie krwi. Test pozwala określić czy dana osoba metabolizuje kofeinę szybko czy wolno. Wolno metabolizm kofeiny w połączeniu z dużą dawką przyjmowanej kofeiny znacząco zwiększa ryzyko zawału serca. Do objawów nadwrażliwości na kofeinę możemy zaliczyć: ogólne złe samopoczucie, ataki paniki, pobudzenie i lęk, objawy sercowo-naczyniowe (palpitacje serca), przejściowy wzrost ciśnienia krwi. Poznanie swojego typu metabolizmu kofeiny pozwoli dostosować ilość wypijanych filiżanek kawy do indywidualnych zdolności organizmu i zmniejszyć ryzyko zawału serca.

Gen określający stopień wrażliwości na kofeinę: CYP1A2

Materiał do badań: krew pełna, wymaz z policzka

Transport materiału: krew 2-8 °C, wymaz- temp. pokojowa

Termin realizacji badania: 14 dni roboczych